Uroczystej Mszy św. 22 czerwca przewodniczył sam jubilat, obok którego przy ołtarzu stanęli: biskup świdnicki Marek Mendyk, biskup pomocniczy Adam Bałabuch, pracownicy diecezjalnych instytucji i kilkudziesięciu księży z całej diecezji.
– Jak jedna wielka rodzina stajemy dzisiaj wokół pierwszego pasterza diecezji świdnickiej, aby dziękować Bożej opatrzności za dar jubilata. Wielu spośród obecnych tutaj prezbiterów wspomina księdza biskupa także jako swojego profesora i wychowawcę – formatora licznych pokoleń kapłańskich. Chciałbym na początku przywołać wiersz Tadeusza Różewicza „Ocalony”, który już kiedyś cytowałem: „Szukam nauczyciela i mistrza / niech przywróci mi wzrok słuch i mowę / niech jeszcze raz nazwie rzeczy i pojęcia / niech oddzieli światło od ciemności”. Dzisiaj w imieniu nas tu zgromadzonych, ale i tych, którzy z nami duchowo się łączą, wyrażam przekonanie, że Pan Bóg dał nam na przestrzeni lat takiego właśnie nauczyciela i mistrza w osobie ks. bp. Ignacego Deca. Stale (aż po dzisiejsze czasy) otwiera nam wzrok na innych – zwłaszcza utrudzonych, słabych; otwiera słuch i mowę na trudne ludzkie sprawy; uczy jak oddzielać światło od ciemności, oddzielać to, co dobre od tego, co jest złe, by jasno widzieć to, co ważne i najważniejsze. Za odwagę głoszenia prawdy i jej obrony dzisiaj z serca dziękujemy czcigodnemu jubilatowi – podkreślał przed rozpoczęciem celebry bp Marek Mendyk.
Homilię natomiast wygłosił ks. Stanisław Chomiak, którzy pochwalił się znajomością z jubilatem od 44 lat. Następnie dzieląc ten okres na trzy części przypomniał najważniejsze wydarzenia z czasów formacji seminaryjnej pod okiem bp. Deca, współpracy w gronie wychowawców MWSD we Wrocławiu i tworzenia struktur diecezji świdnickiej.
– Jako pierwszy biskup świdnicki powołał niezbędne, przepisane Kodeksem Prawa Kanonicznego, struktury organizacyjne diecezji, m.in.: Kurię Biskupią (26 marca 2004) wraz z poszczególnymi wydziałami, Wyższe Seminarium Duchowne (8 maja 2004), Caritas Diecezji Świdnickiej (8 maja 2004), Kolegium Księży Dziekanów, Radę Kapłańską i Konsultorów (8 września 2004), Radę Ekonomiczną (14 litego 2005), Kapitułę Katedralną (8 maja 2005), Dom Księży Emerytów (8 maja 2005), Sąd Biskupi (25 marca 2013) czy kapituły kolegiackie – wymieniał były kanclerz.
Mówił też o niezbędnych remontach gmachu byłego kolegium jezuickiego przy pl. Jana Pawła ll, gdzie mieści się kuria; budynków poszpitalnych przy pl. Wojska Polskiego 2, gdzie od października 2008 r. zamieszkali klerycy oraz budynków przy kościele pw. św. Józefa w Świdnicy, gdzie został ostatecznie ulokowany Dom Księży Emerytów.
– Od początku swojej posługi jubilat rozwinął szeroko działalność duszpasterską obejmując swoją troską zarówno duchownych jak świeckich. Zaznaczyć należy, że były to nie tylko wizytacje kanoniczne. Ksiądz biskup starał się uczestniczyć we wszystkich spotkaniach, odpowiadając na zaproszenie zarówno ze strony duchownych jak i świeckich. Starał się też odwiedzić chociaż kilka rodzin w okresie kolędowym. Drzwi jego gabinetu byty zawsze otwarte dla wszystkich. Często można też było spotkać bp. Ignacego na adoracji w katedrze i na nabożeństwach. Szczególnie troszczył się o rozwój kultu Matki Bożej Świdnickiej, u której do dnia dzisiejszego przewodniczy modlitwie – kontynuował ks. Chomial.
Przypomniał też najważniejsze wydarzenia w 20-letniej historii diecezji jak Kongres Eucharystyczny, wizytę w 2007 r. kard. Bertone – ówczesnego Sekretarza Stanu Stolicy Apostolskiej, peregrynacje obrazu Jezusa Miłosiernego i figury Matki Bożej Fatimskiej, koronację obrazu Matki Bożej Uzdrowienia Chorych w katedrze świdnickiej, święcenia biskupa pomocniczego z okazji 10. rocznicy diecezji, jak również 383. zebranie Konferencji Episkopatu Polski, które odbyło się w Świdnicy i Wałbrzychu.
Na koniec Mszy św. do tej historii odniósł się także bp Dec, który zauważył, że przy okazji okrągłej rocznicy urodzin warto też wspomnieć poprzedzający te trzy etapy okres dzieciństwa i odkrywania powołania. Sam wymienił kilka najważniejszych wydarzeń z tego czasu i podziękował zebranym w katedrze gościom za modlitwę i życzliwość. Ci mogli natomiast osobiście złożyć życzenia po zakończeniu celebry.
źródło: Gość Niedzielny
